Łupież pstry to obok łuszczycy oraz łojotokowego zapalenia skóry chyba najbardziej dokuczliwe schorzenie dermatologiczne. Ze względu na silną skłonność do nawrotów a także trudności w skutecznym unikaniu ekspozycji na czynniki przyczyniające się do nawracania stanu chorobowego, schorzenie to bardzo często przybiera formę przewlekłą, której leczenie niekiedy trwa całymi latami.
Jednak zdaniem dermatologów częstość nawrotów łupieżu pstrego oraz trudności w jego skutecznym leczeniu w dużej mierze wynikają z nieprawidłowych nawyków osób dotkniętych tą chorobą, zaś owe nawyki- z braku wiedzy na temat zasad skutecznego leczenia oraz podstawowych reguł profilaktyki nawrotów.

Łupież pstry – leczenie: co trzeba wiedzieć?

Pierwszą zasadą jeżeli chodzi o łupież pstry i leczenie tej dolegliwości jest postawienie odpowiedniej diagnozy. Co prawda, w dużej części wypadków łupież pstry daje bardzo charakterystyczne objawy. Są to plamy białe, beżowe lub ciemno-beżowe plamy na skórze, umiejscowione przede wszystkim na tułowi oraz kończynach (rzadziej na twarzy lub innych miejscach ciała, chociaż choroba może występować właściwie wszędzie).

Z początku plamy są wyraźnie odgraniczone od skóry niezmienionej chorobowo, z czasem zaczynają się jednak ze sobą zlewać, pokrywając coraz większą powierzchnię ciała. Plamy stają się bardziej widoczne pod wpływem światła słonecznego, co wynika stąd, że w miejscach zmienionych chorobowo dochodzi od zahamowania mechanizmu pigmentacji: skóra w tych miejscach się nie opala przez co wyraźnie kontrastuje ze zdrową tkanką.

Pomimo tych charakterystycznych objawów, w niektórych przypadkach łupież pstry może być mylony z łuszczycą skóry lub bielactwem.

Dla tej przyczyny, próby samodzielnego stawiania diagnozy oraz leczenia choroby na własną rękę są stanowczo odradzane. Należy udać się do lekarza specjalisty dermatologa, który najpierw dokładnie obejrzy skórę, a następnie zleci wykonanie badania mikologicznego, które pozwala na stwierdzenie nadmiernej obecności drożdżaka z gatunku Malassezia furfur, którego niekontrolowane namnażanie się stanowi bezpośrednie przyczynę stanu chorobowego skóry. W niektórych przypadkach dodatkowo zleca się również badanie skóry przy pomocy lampy Wooda.

Leczenie łupieżu pstrego polega na podawaniu domiejscowych a w cięższych przypadkach również doustnych leków o działaniu przeciwgrzybiczym.

Należy jednak pamiętać, że farmakologia w przypadku łupieżu pstrego stanowi jedynie leczenie bazowe, które, aby było skuteczne, musi zostać uzupełnione innymi metodami. Przede wszystkim więc należy konsekwentnie unikać czynników drażniących skórę oraz czyniących ją podatną na namnażanie się grzybów Malassezia furfur. Ważne jest więc definitywne odstawienie używek(przede wszystkim papierosów), ochrona skóry przed światłem słonecznym oraz bardzo wysokimi lub bardzo niskimi temperaturami.

Należy również zmienić dietę tak, aby zawierała mniej tłustych potraw a więcej warzyw i owoców(tłusta cera to znakomite warunki do namnażania się drożdżaków). Oprócz tego, trzeba również regularnie dbać o higienę skóry, najlepiej korzystając z poleconych przez lekarza specjalistę wysokiej jakości dermokosmetyków. Wreszcie, warto nosić lekką, przewiewną odzież, która zapewnia dobrą filtrację skóry: w ten sposób przeciwdziałamy nadmiernej potliwości, która, tak samo jak tłusta skóra, sprzyja nawrotom choroby.